متابولیسم ناکارآمد چربی علت احتمالی اضافه وزن است

1 ژوئن 2018- مطالعه ی جدید محققان موسسه ی کارولینسکا در سوئد نشان می دهد افزایش وزن طولانی مدت در برخی موارد ممکن است به دلیل کاهش توانایی متابولیسم چربی ها در بافت چربی باشد. افرادی که متابولیسم چربی در بدن آنها بخوبی صورت نمی گیرد ممکن است به تغییرات شدیدترشیوه زندگی نیاز داشته باشند، تا از اضافه وزن و ابتلا به دیابت نوع 2، در امان باشند. محققان هم اکنون در حال توسعه ی ابزاری برای اندازه گیری توانایی بافت چربی برای تجزیه ی چربیها هستند. نتایج این تحقیق در مجله Cell Metabolism منتشر شده است. دانشمندان مدت ها تلاش کرده اند تا تفاوت ها در تمایل افراد به اضافه وزن، چاقی و دیابت نوع 2 را توضیح دهند.به غیر از عوامل سبک زندگی، مانند رژیم غذایی و فعالیت بدنی، بنظر می رسد تفاوت های فیزیولوژیکی در متابولیسم چربی ها - که در نهایتا منجر به تفاوت در افزایش وزن در میان افراد می شود - توضیحی برای این تفاوت باشد.
پرفسور Mikael Rydén، استاد تحقیقات بالینی و آزمایشگاهی بر روی بافت چربی در موسسه ی کارولینسکا می گوید: ما به مکانیسم های فیزیولوژیکی در بافت چربی برای اضافه وزن برخی افراد مشکوک بودیم، این موضوع بسیار جالب توجه است که با وجود شباهت های شیوه زندگی، برخی از افراد دچار اضافه وزن نمی گردند. در این پژوهش، محققان نمونه های بافتی از چربی زیر جلدی معده ی زنان قبل و بعد از یک دوره پیگیری حدودا ده ساله را جمع آوری و بررسی کردند.آنها کشف کردند که توانایی سلول های چربی برای آزاد کردن اسید های چرب، در پروسه ای به نام lipolysisیا تجزیه ی چربی، در نمونه ی بافت اولیه می تواند برای پیش بینی ابتلای زنان به دیابت نوع 2 تا پایان مطالعه، مورد استفاده قرار گیرد.آنها همچنین دریافتند که تعداد کمی از ژن های خاصی که در لیپولیز نقش دارند در زنانی که دچار اضافه وزن می شوند، فعالیت کمتری دارند.
لیپولیز فرایندی است که در آن سلول چربی، اسیدهای چرب را آزاد می کند که پس از آن به عنوان منبع انرژی توسط عضلات استفاده شود. محققان بین لیپولیز پایه، که بصورت پیوسته در بدن انجام می شود و لیپولیز تحریک شده با هورمون که در پاسخ به افزایش نیاز انرژی، انجام می شود، تمایز قائل هستند.بررسی سلولهای چربی زنانی که بعدا دچار اضافه وزن شدند، نشان داد که لیپولیز پایه در این افراد بالا است، اما لیپولیز تحریک شده با هورمون در آنها پایین است، که باعث افزایش 3 تا 6 برابری خطر افزایش وزن و دیابت نوع 2 می شود.
پرفسور Rydén می گوید: نتیجه نهایی این است که سلولهای چربی در نهایت چربی بیشتری را در خود ذخیره می کنند.
محققان در ابتدا این همبستگی را در یک گروه متشکل از 54 زن که اولین نمونه های بافتی از آنها بین سال های 2001 تا 2003 گرفته شده بود و 13 سال تحت نظارت بودند، کشف کردند.سپس آنها تجزیه و تحلیل خود را بر روی 28 زن دیگر که در سال 1998 از آنها نمونه گیری شده بود، و بمدت 10 سال تحت نظارت بودند، تکرار نمودند و نتایج مشابهی را بدست آوردند.
یکی از اهداف پژوهشگران یافتن راه هایی برای شناسایی افرادی است که در معرض خطر اضافه وزن و ابتلا به دیابت نوع 2 قرار دارند.با این حال، تجزیه و تحلیل بافت چربی، نیاز به منابع مالی دارد و تنها می تواند توسط آزمایشگاه های مجهز انجام شود.در نتیجه، محققان براساس پارامترهای بالینی و بیوشیمیایی صدها نفر، آلگوریتم ساده ای را برای تخمین غیرمستقیم مقدار اسیدهای چرب آزاد شده توسط سلول های چربی، توسعه دادند تا بتوانند احتمال افزایش وزن را پیش بینی کنند.
پرفسور Rydén می گوید: نتایج ما در حال حاضر باید توسط مطالعات بزرگتر و همچنین برای مردان تایید شود، اما ما امیدواریم که یک روش بالینی مناسب برای شناسایی افرادی که در معرض خطر اضافه وزن و ابتلا به دیابت نوع 2 قرار دارند توسعه دهیم، تا بتوانیم مداخلات شدیدتری را در شیوه زندگی این افراد اعمال کنیم.

منبع و سایت خبر:

Cell Metabolism, 2018; DOI: 10.1016/j.cmet.2018.05.004

www.sciencedaily.com/releases/2018/06/180601225708.htm